Δημοσιεύτηκε στον «Εξάντα» τον Δεκέμβριο του 2008.

To κυπριακό πρόβλημα ήταν και παραμένει πρόβλημα παράνομης επίθεσης και ξένης κατοχής σε βάρος ενός κράτους-μέλους του ΟΗΕ, και από την 1.5.2004 ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. !

Η Κύπρος ανακηρύχτηκε ανεξάρτητο κράτος στις 16.8.1960. Ο πληθυσμός της αποτελούνταν από 80% Ελληνοκυπρίους και 18% Τουρκοκυπρίους. Τον Ιούλιο του 1974 η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη σαν πρόφαση το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών σε βάρος του Μακαρίου, υφάρπασε ως δήθεν «εγγυήτρια δύναμη της ενότητας και ανεξαρτησίας της Κύπρου» το 37% του κυπριακού εδάφους, διέπραξε εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, έτσι όπως αυτά ορίζονται στο διεθνές δίκαιο, σκότωσε πάνω από 4.000 ανθρώπους (συμπεριλαμβανομένων και των 1.476 «αγνοουμένων» ομήρων, που είχαν προηγουμένως καταγραφεί από τον Ερυθρό Σταυρό), εξεδίωξε δια της βίας πάνω από 162.000 Ελληνοκυπρίους από τις εστίες τους, υποχρέωσε τους Τουρκοκυπρίους απ’ όλο το νησί να εγκαταλείψουν τα χωριά τους και να μετακινηθούν στον κατεχόμενο Βορρά, έφερε μέχρι σήμερα τουλ. 160.000 Τούρκους εποίκους από την Ανατολή, που αλλοίωσαν την πληθυσμιακή σύνθεση του κατεχόμενου τμήματος, έτσι ώστε οι αληθινοί Τουρκοκύπριοι, πολλοί απ’ τους οποίους αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, να αποτελούν σήμερα εκεί μειοψηφία 1 : 2 προς τους εποίκους, και ανακήρυξε ένα ξεχωριστό κράτος στη Βόρεια Κύπρο, που την κατέχουν πάντα 43.000 Τούρκοι στρατιώτες, με το όνομα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ»). Η πολλαπλά παράνομη αυτή συμπεριφορά της Τουρκίας έχει καταδικαστεί με επανειλημμένες αποφάσεις του Σ.Α. και της Γ.Σ. του ΟΗΕ, ευρωπαϊκών δικαστηρίων και άλλων διεθνών οργάνων. Κανένα άλλο κράτος και κανείς διεθνής οργανισμός δεν έχουν αναγνωρίσει μέχρι σήμερα την «ΤΔΒΚ».

Παράλληλα σχεδόν προς την αίτηση της Κύπρου για ένταξη στην Ε.Ε. από 4.7.1990 ξεκινούν και οι προσπάθειες Άγγλων και Αμερικανών να λύσουν το κυπριακό πρόβλημα έτσι, ώστε και η Κύπρος να γίνει μέλος της Ε.Ε. και η Τουρκία να ικανοποιήσει τα στρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή, κρατώντας τη βόρεια Κύπρο και παίρνοντας άφεση για τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, και κυρίως να γίνει κι αυτή δεκτή στην Ε.Ε. Το λεγόμενο «Σχέδιο Ανάν 5» που υποβάλλεται χωρίς διαπραγματεύσεις και μέσα σε ασφυκτικές προθεσμίες προς έγκριση σε Ελληνοκυπρίους αφ’ ενός, Τουρκοκυπρίους και εποίκους αφ’ ετέρου, είναι εντελώς μονόπλευρο σε βάρος των Ελληνοκυπρίων και τους επιβάλλει εξωφρενικές υποχρεώσεις.  Στις 24.4.2004 απορρίπτεται με πλειοψηφία 75,8% απ’ αυτούς και γίνεται δεκτό με πλειοψηφία 64,9% απ’ τους Τουρκοκυπρίους και τους εποίκους.

Την 1.5.2004 εισέρχεται στην Ε.Ε. σαν νέο μέλος η «Κυπριακή Δημοκρατία», δηλαδή το κράτος που ιδρύθηκε στις 16.8.1960 πάνω σ’ όλο το νησί, νομίμως εκπροσωπούμενο από την κυβέρνηση της Λευκωσίας. Καθώς η Τουρκία εξαρτά την άδειά της για συμμετοχή των κατεχομένων στην Ε.Ε. από τη θέση σε ισχύ του Σχεδίου Ανάν, de facto το κοινοτικό κεκτημένο έχει ισχύ μέχρι τώρα μόνον στο ελληνικό κομμάτι της Κύπρου. Διάφορες προσπάθειες Άγγλων και Αμερικανών για την αναβάθμιση και αναγνώριση της «ΤΔΒΚ» με το επιχείρημα ότι οι Τουρκοκύπριοι πρέπει να ανταμειφθούν για το «ναι» που είπαν στο Σχέδιο Ανάν, έχουν πέσει μέχρι τώρα στο κενό.

Σήμερα, και καθώς διεξάγονται κρίσιμες συνομιλίες στο νησί, διαγράφονται δύο προοπτικές για το μέλλον: Είτε Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι θα συνεννοηθούν στη βάση ενός σχεδίου που θα σέβεται το διεθνές δίκαιο και δεν θα επιβάλλει τετελεσμένα, θα προβλέπει την ύπαρξη ενός ενιαίου κράτους που θα είναι μέλος της Ε.Ε., ανεξάρτητο από τρίτες χώρες και ελεύθερο από δυνάμεις κατοχής, ενός κράτους που θα μπορούσε να είναι μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Είτε η «ΤΔΒΚ» θα αποσχισθεί οριστικά και θα παραμείνει μαζί με την Τουρκία εκτός Ε.Ε.

Το άρθρο συνηγορεί υπέρ μιας μη ασιατικής λύσης του κυπριακού προβλήματος.