Δημοσιεύτηκε στον «Εξάντα» τον Δεκέμβριο του 2014.

 

Μια νέα εκδήλωση τουρκικής προκλητικότητας έναντι της Κύπρου σημειώνεται στην θαλάσσια περιοχή της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), και μάλιστα μπροστά ακριβώς από την νότια πλευρά της νήσου, εκεί όπου βρέθηκε ήδη αέριο και εικάζονται νέα κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου. Από τις αρχές Οκτωβρίου ένα τουρκικό ερευνητικό σκάφος διεξάγει με συνοδεία τουρκικών πολεμικών σκαφών έρευνες στην περιοχή. Η Τουρκία επεκτείνει με τον τρόπο αυτό την κατοχή της Κύπρου, που άρχισε το 1974, τώρα και στην θάλασσα.

Η τουρκική εισβολή, εκδίωξη των Ελληνοκυπρίων (Ε/Κ) από τις εστίες τους στον Βορρά και διαίρεση του νησιού με την ίδρυση εκεί της λεγόμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» έχει επανειλημμένα καταδικαστεί με ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων, τελευταία με απόφαση της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με ημερομηνία 12.5.2014 – τις οποίες όμως όλες η Τουρκία αγνοεί επιδεικτικά. Ποια είναι η στάση της Ευρώπης στο ζήτημα και ποια είναι η αλληλεγγύη της Ε.Ε. έναντι του κράτους/μέλους της με το όνομα Κύπρος;

Η υποστήριξη της Κύπρου από την Ε.Ε. είναι μέχρι τώρα εξαιρετικά «χλωμή». Η Ε.Ε. περιορίζεται σε τυπικές τοποθετήσεις για την «ανεξαρτησία» και «κρατική κυριαρχία» της Δημοκρατίας της Κύπρου, στην πράξη όμως δεν καταδικάζει τις τουρκικές ενέργειες που προσβάλλουν βάναυσα ακριβώς αυτήν την «ανεξαρτησία» και «κρατική κυριαρχία». Η Τουρκία ενθαρρύνεται έτσι να προβαίνει σε όλο και περισσότερες προκλήσεις σε βάρος της Κύπρου, που μένουν αναπάντητες από την Ε.Ε. Προφανώς πολλοί στην Ευρώπη δεν έχουν συγχωρήσει στους Ε/Κ ότι απέρριψαν το 2004 με δημοψήφισμα το Σχέδιο Ανάν, που θα νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα του Αττίλα και θα άνοιγε τον δρόμο για την επέκταση της τουρκικής κυριαρχίας και στον Νότο.

Αν η Ε.Ε. έδειχνε και στην Κύπρο μόνον το 10% της αλληλεγγύης που δείχνει έναντι της Ουκρανίας, που δεν είναι καν μέλος της, αυτό θα ήταν μεγάλη βοήθεια για την Μεγαλόνησο. Εδώ όμως χρησιμοποιούνται προφανώς δύο μέτρα και δύο σταθμά – σε βάρος της Κύπρου. Η κατάσταση αγγίζει τα όρια του παράλογου, αν σκεφθεί μάλιστα κανείς ότι η Τουρκία είναι υποψήφια χώρα για ένταξη στην Ε.Ε., κατέχει όμως στρατιωτικά τμήμα της επικράτειας της Ε.Ε.

Αν όμως η Προσβολή του Διεθνούς Δικαίου, ο εξευτελισμός των αποφάσεων των Διεθνών Δικαστηρίων, η διεθνής αξιοπιστία και φερεγγυότητα της Ευρώπης και άλλα τέτοια «ηθικά» και ως εκ τούτου «αμελητέα» για πολλούς επιχειρήματα δεν αρκούν για να υποστηρίξει σοβαρά το μέλος της η Ε.Ε., θα έπρεπε τουλάχιστον να σκεφθεί και κάτι άλλο, που έχει μεγάλη σημασία για τα συμφέροντά της σήμερα. Με τον υπό κατασκευή ενεργειακό άξονα Ισραήλ-Κύπρος-Ελλάδα, στον οποίο θα μπορούσαν να προσχωρήσουν και άλλες χώρες της περιοχής, όπως η Αίγυπτος και το Λίβανο, δίνεται μια μοναδική ευκαιρία στην Ευρώπη πρώτον να εξασφαλίσει την ενεργειακή της τροφοδοσία από κράτη-μέλη και άλλες φιλικά διακείμενες χώρες και δεύτερον να συμβάλει σημαντικά με δικές της δυνάμεις στην εξειρήνευση της ευαίσθητης περιοχής της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Επειδή η περιοχή αυτή είναι για την Ευρώπη, αντίθετα από τις ΗΠΑ, που είναι αιχμάλωτες των καταστροφικών λαθών τους στην Μέση Ανατολή, η «διπλανή γειτονιά» της και δεν θα έπρεπε να την αφήσει σε ξένα χέρια.