Δημοσιεύτηκε στον «Εξάντα» τον Ιούνιο του 2016

Φαίνεται ότι από τότε που η Αυστρία (και εμμέσως η Γερμανία και ολόκληρη η Ε.Ε.) ανέθεσαν στην «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (ΠΓΔΜ) την βρώμικη δουλειά να σφραγίσει στην Ειδομένη τα σύνορα προς Βορράν για τους πρόσφυγες, αφήνοντας την Ελλάδα ουσιαστικά εκτός ζώνης Σένγκεν, τα Σκόπια είναι πολύ κοντά στον επίμονο στόχο τους να κατακυρωθεί διεθνώς υπέρ αυτών το αποκλειστικό όνομα της Μακεδονίας. Στην ίδια την Ελλάδα και στις διπλωματικές και άλλες υπηρεσίες της στο εξωτερικό κυριαρχεί η ηττοπάθεια και η εγκατάλειψη της προσπάθειας εδώ και καιρό.

Ακόμα κι αν πρόκειται για την τελευταία μάχη για το όνομα της Μακεδονίας, πρέπει, αγνοώντας τις συκοφαντίες, να την δώσουμε για εθνικούς λόγους στοιχειώδους αυτοάμυνας. Και να μην εγκαταλείψουμε αυτήν την προσπάθεια στους ακροδεξιούς.

Η προπαγάνδα των Σκοπίων έχει καταφέρει με την βοήθεια των πρακτόρων της να διαδοθούν έξι ψευδείς εντυπώσεις για το ζήτημα αυτό στο εξωτερικό κι αυτές είναι που πρέπει να ανασκευαστούν.

Α. Δεν είναι αλήθεια ότι το έδαφος της ΠΓΔΜ είχε ονομαστεί πρώτα «Μακεδονία» και ότι η Ελλάδα εκ των υστέρων έσπευσε να σφετεριστεί κακόβουλα το όνομα για να βλάψει την γείτονα. Η ελληνική Μακεδονία ονομάζεται «Μακεδονία» από το 1913, ενώ η περιοχή της ΠΓΔΜ ονομαζόταν ως τα μέσα της δεκαετίας του 1940 „Vardar Banovina“. Ο Χίτλερ πρώτος και ο Τίτο έπειτα αναγνώρισαν στα νοτιοσερβικά αυτά εδάφη κράτος με το όνομα «Μακεδονία», για τους δικούς του ιδιοτελείς λόγους ο καθένας.

Β. Δεν είναι αλήθεια ότι η ΠΓΔΜ κατέχει το μεγαλύτερο μέρος της γεωγραφικής επαρχίας που οι Τούρκοι ονόμαζαν «Μακεδονία» και που ήταν το μήλο της έριδας στους Βαλκανικούς Πολέμους – και άρα έχει τα περισσότερα δικαιώματα σ’ αυτό το όνομα. Με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913 μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων η Ελλάδα πήρε το 51,56%, η Βουλγαρία το 10,12% και η Σερβία το 38,32% αυτού του εδάφους.

Γ. Δεν είναι αλήθεια ότι η «μεγάλη» Ελλάδα απειλεί την «μικρή» ΠΓΔΜ. Αντίθετα η ίδρυση και η λειτουργία της ΠΓΔΜ βασίστηκε εξ αρχής στο πολιτικό-ιδεολογικό θεμέλιο της (φυσικά δια των όπλων) «επανένωσης» των «αποσχισθέντων» εδαφών σε Ελλάδα και Βουλγαρία υπό την κηδεμονία των Σκοπίων και την ιδεολογία του αλυτρωτισμού των «σκλαβωμένων αδελφών μας». Η αλυτρωτική αυτή ιδεολογία είναι συμφυής με την ύπαρξη του κράτους των Σκοπίων και ο βασικός όρος της κυριαρχίας των σλαβόφωνων σε βάρος των άλλων πληθυσμιακών στοιχείων της χώρας, και, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνουν σήμερα να την καμουφλάρουν, επανέρχεται με διάφορους τρόπους βίαια στο προσκήνιο κάθε λίγο και λιγάκι. Αντίθετα η Ελλάδα θεώρησε ήδη το 1913 ότι τα προς Βορράν σύνορά της είναι οριστικά και ουδέποτε είχε βλέψεις ανασύστασης μιας «ενωμένης Μακεδονίας» ή ενός «μακεδονικού έθνους» υπό την κυριαρχία της.

Δ. Δεν είναι αλήθεια ότι η ΠΓΔΜ αντλεί πιο πολλά δικαιώματα πάνω στο όνομα σε σχέση με την Ελλάδα από την αρχαία ιστορία, σε όποιον βαθμό ακόμα έχει σημασία αυτό για την ονοματοθεσία. Εδώ οι επιδιώξεις των Σκοπίων αγγίζουν τα όρια του παράλογου και δεν περιποιούν τιμήν ούτε στους «περήφανους Σλάβους», ούτε στους «περήφανους Αλβανούς» της ΠΓΔΜ.

Ε. Δεν είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα απαγορεύει στον βόρειο γείτονά της την χρήση του ονόματος «Μακεδονία». Ζητάει μόνον έναν γεωγραφικό περιορισμό (π.χ. Βόρεια Μακεδονία) ή έναν εθνολογικό περιορισμό (π.χ. Σλαβική Μακεδονία ή ό,τι άλλο συμφωνηθεί στο εσωτερικό της χώρας αυτής) – που θα ισχύει όμως έναντι όλων. Κατά τα άλλα η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να αναπτύξει φιλικές σχέσεις και στενή συνεργασία με τον βόρειο γείτονα.

ΣΤ. Αλήθεια είναι ότι το διεθνές δίνει το δικαίωμα σε κάθε κράτος να διαλέγει μόνο του το όνομα που θέλει. Στο διεθνές δίκαιο υπάρχει όμως και η αρχή της απαγόρευσης κατάχρησης δικαιώματος. Τα Σκόπια έχουν αναλάβει με την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 την υποχρέωση να διεξαγάγουν καλόπιστες συνομιλίες με την Ελλάδα, ώστε να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα. ΝΑΤΟ και Ε.Ε. έχουν δεσμευτεί να μην επιτρέψουν διαπραγματεύσεις εισδοχής της ΠΓΔΜ παρά μόνον αφού λυθεί με συμφωνία η διαφορά για το όνομα. Η Ελλάδα υπερασπιζόταν τα σύνορα της Δύσης (πράγμα που σημαίνει: και έναντι του εχθρού που αποτελούσε τότε η ΠΓΔΜ) όλα τα χρόνια του ψυχρού πολέμου και είχε την ρητή στήριξη των ΗΠΑ ενάντια στα επιθετικά ιδεολογήματα περί «μακεδονικού έθνους» της Γιουγκοσλαβίας. Θα καταφέρουν τα Σκόπια να ανατρέψουν όλα αυτά τα δεδομένα και να κάνουν το μαύρο άσπρο σε μια εποχή που απ’ την χρεωκοπημένη Ελλάδα μπορεί να πάρει κανείς όποια υπογραφή θέλει; Από εμάς εξαρτάται ακόμα.