Δημοσιεύτηκε στον «Εξάντα» τον Δεκέμβριο του 2012.

Το πώς θα υπερασπιστεί κανείς την βαλλόμενη Ελλάδα στο εξωτερικό μέσα στην βαθειά κρίση που περνάει σήμερα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: Από το forum στο οποίο μιλάει κανείς, από το κοινό στο οποίο απευθύνεται, από τον σκοπό που επιδιώκει και βέβαια από τις ιδεολογικές πεποιθήσεις και το ταμπεραμέντο του ίδιου του «δικηγόρου».

Θα προσπαθήσω στο άρθρο αυτό να ταξινομήσω τις προσπάθειες υπεράσπισης της Ελλάδας σε μια ξένη χώρα, όπως είναι η Γερμανία, σε μερικές βασικές κατηγορίες ή μοντέλα. Τα «μοντέλα» αποτελούν απλώς «επιχειρηματολογικές τάσεις», δηλαδή δεν συνδέονται με συγκεκριμένα πρόσωπα που ήρθαν και μίλησαν εδώ, αλλά μπορεί να περιέχουν απόψεις από πολλές πλευρές, όπως και τα συγκεκριμένα πρόσωπα μπορεί να χρησιμοποίησαν το περιεχόμενο πολλών «μοντέλων» ταυτόχρονα. Είναι μια προσπάθεια καταγραφής και ταξιθέτησης ιδεών που προτάθηκαν κατά καιρούς ως τώρα για την υπεράσπιση της Ελλάδας στο εξωτερικό, που ίσως βοηθήσει κάποιους να σκεφθούν καλλίτερα για τον τρόπο που θα το επιχειρήσουν οι ίδιοι. Διακρίνω βασικά πέντε στρατηγικά «μοντέλα», τα οποία και περιγράφω στην συνέχεια αδρά, δηλαδή στις πολύ γενικές τους γραμμές και με αφαιρετική διάθεση, χωρίς αξιώσεις πληρότητας. Ένας συνδυασμός των γραμμών υπεράσπισης είναι συχνά ο καλλίτερος και επαφίεται στον καθένα που καλείται να υπερασπιστεί την Ελλάδα στο εξωτερικό να αναμείξει μόνος του τα στοιχεία που κρίνει κατάλληλα γι’ αυτό.